ردپای انسان‌های عصر برنز به‌عنوان یک فال بد برای فاجعه‌ای که در دوران روم رخ داد باقی مانده است فاجعه‌ای که به وضوح در طول قرن‌ها نادیده گرفته شد.
به گزارش انتخاب؛ تصور کنید که در حال انجام تعمیرات روتین بر روی یک خط لوله زیرزمینی هستید و به‌طور تصادفی هزاران سال تاریخ را کشف می‌کنید.
دقیقا همین اتفاق برای کارکنان ایتالیایی که مشغول کار بر روی یک خط لوله متان در جنوب ناپل، نزدیک پمپی بودند، افتاد. حفاری‌های بعدی ویژگی‌های باستان‌شناسی مختلفی از دوران عصر برنز (3500 تا 1200 پیش از میلاد) تا دوران پایانی باستان (250 تا 750 میلادی) را کشف کرد، همان‌طور که در پستی از مدیریت آثار باستانی، هنرهای زیبا و منظرهای استان‌های سالرنو و آولینو توضیح داده شد. این کشفیات استثنایی شامل شواهد بالقوه‌ای از انسان‌ها و حیواناتی است که از فوران کوه وزوو فرار کرده‌اند، که بیش از هزار سال قبل از آن فاجعه‌ای که شهر معروف روم را مدفون کرد، رخ داده است.
کوه وزوو در سال 79 میلادی فوران کرد و پمپی و هرکولانوم را زیر لایه‌های خاکستر و پوکه‌های آتشفشانی دفن کرد و قربانیان را در لحظات آخرشان حفظ کرد. این آتشفشان هنوز فعال است و فوران‌های بزرگی در هر چند صد سال یک‌بار رخ می‌دهند، از جمله فوران نسبتاً شدیدی که در سال 1944 رخ داد.
باستان‌شناسان ردپای انسان‌ها و حیوانات عصر برنز را در لایه‌های آتشفشانی (بقایای آتشفشانی) که از مجموعه آتشفشانی وزوو به‌وجود آمده‌اند، کشف کردند. این ردپاها "شهادت دردناکی از فرار دراماتیک ساکنان در مواجهه با خشم آتشفشان" به شمار می‌آیند، همان‌طور که در پست شبکه‌های اجتماعی مدیریت آثار باستانی آمده است. با این حال، لازم به ذکر است که بسته به سرعت سخت شدن بقایای آتشفشانی، انسان‌ها و حیوانات ممکن است ماه‌ها بعد از فوران، ردپاهای خود را به‌جا گذاشته باشند.
این ردپاها ممکن است مربوط به فوران پوکه آویلیو از کوه وزوو باشند، که دانشمندان آن را قوی‌تر از فوران سال 79 میلادی می‌دانند، طبق تحقیقاتی که در سال 2006 منتشر شد. فوران آویلیو، که 3,780 سال پیش اتفاق افتاد، با ریزش شدید پوکه آغاز شد و سپس امواج آتشفشانی به‌قدری گسترده شد که تا 25 کیلومتر از آتشفشان گسترش یافت و زمین و روستاهای اطراف را دفن کرد. این فوران به‌عنوان پیش‌درآمدی هولناک برای فوران دوران روم در حدود 1,800 سال بعد عمل کرد.
باستان‌شناسان شواهدی از کلبه‌های نیم‌دایره‌ای یافتند که به دوره انتقال از عصر برنز به عصر آهن تعلق دارند، در جایی بین 1200 و 900 پیش از میلاد. آن‌ها همچنین یک معبد مذهبی متعلق به قرن سوم یا دوم پیش از میلاد را در کنار یک جاده اصلی خارج از نوسریا آلفاترنا کشف کردند و آثار هنری که احتمالاً به‌عنوان هدیه‌های مذهبی استفاده می‌شدند، پیدا کردند.
کشفیات مربوط به دوره روم، از جمله شیارهای شخم و ویرانه‌هایی که احتمالاً متعلق به ویلاهای روستایی بودند، گواهی بر تولید شدید کشاورزی و کشت زمین در سال‌های بعدی منطقه است. باستان‌شناسان همچنین توانستند بیش از 40 جاده اطراف نوسریا آلفاترنا را بازسازی کنند، از جمله جاده‌هایی که هنوز آثار چرخ‌های ارابه‌های باستانی بر روی آن‌ها باقی مانده است.
حفاری‌ها که در نوامبر به پایان رسیدند، همچنین گورهای مسیحی و بت‌پرستی را نمایان کردند، از جمله گورهای کودکان از دوره انتقال از دوران روم به اوایل دوره باستان، یک قبر سنگی با سنگ‌قبر، و دفن‌هایی که در یکی از ویلاهای رومی یافت شدند. این کشفیات همزیستی آیین‌های مختلف مرگ را به نمایش می‌گذارند، همچنین به شیوه باستانی بازسازی ساختمان‌ها اشاره دارند.
برخی از جدیدترین عناصر باستان‌شناسی که در حفاری‌ها پیدا شده‌اند، به دوره باستان متاخر تعلق دارند و نشان‌دهنده بازگشت به سبک‌های مسکونی "خانه‌های بلند" هستند—کلبه‌های بلند و باریک که برای اولین بار در دوران پیش‌تاریخ اروپا ساخته شده‌اند (دوره‌ای که بین پیش‌تاریخ و تاریخ معاصر قرار دارد و شواهد کمی از نوشتار به‌جا مانده است).
"این بازگشت به الگوهای گذشته خانه‌سازی، احتمالاً به دلیل تغییرات اجتماعی-اقتصادی، شاهدی بر سازگاری جوامع انسانی در برابر تحولات است"، همان‌طور که مدیریت آثار باستانی در پست شبکه‌های اجتماعی خود نتیجه‌گیری کرده است.
