پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
دوشنبه ۲ آذر ۱۳۴۹: [صبح شرفیاب شدم]. شاهنشاه را خیلی گرفته دیدم. ناراحت شدم. علت را پرسیدم، فرمودند: هوا را نمی‌بینی؟ یک قطره باران تا حالا نیامده است. به هر حال شاه را دلداری دادم. عرض کردم خواهد آمد، به قول قدیمی‌ها خداوند ارحم الراحمین است.
چون شاهنشاه با هلیکوپتر در محوطه کاخ‌ها می‌نشینند و پرواز می‌کنند، پس هلیکوپتر بهترین هدف برای هر نوع اسلحه است، چون موقع نشستن سرعت ندارد. من پیش خودم گفته بودم تا شعاع یک کیلومتر از کاخ نیاوران و سعد آباد صورت برداری بشود که ساکنین را بشناسیم. نتیجه خبر غریبی شده بود. اطراف هر یک از کاخ‌ها اقلا سی چهل منزل... به افسران توده‌ای سابق و یا اشراری که علیه اصلاحات ارضی بودند و اعدام شدند و بچه هایشان آن جا زندگی می‌کنند. [تعلق دارد]. شاهنشاه خیلی تعجب کردند. فرمودند: پس این آگاهی و ساواک و گارد من، اگر تو نبودی و این [شناسایی] را نمی‌کردی، چه می‌کردند و چه می‌کنند؟ عرض کردم: اعلیحضرت را خدا نگه می‌دارد ولی به هر صورت ما هم خیلی خواب هستیم.
راجع به والاحضرت اشرف که حالا نیویورک هستند و رئیس دلگاسیون ایران در سازمان می‌باشند و از ریاست مجمع سازمان ملل منصرف شده اند و میخواهند نماینده دائمی ایران در سازمان بشوند - جای سفیر فعلی آقای وکیل - فرمودند: این خواهر من دیوانه شده است. چون جوانی او از دست رفته و یائسه شده است، مطامع مالی او هم تأمین شده، حالا هر دقیقه هوسی می‌کند، من که نمی توانم مصالح مملکت را فدای هوس اشخاص بکنم. به او بگو فوری به تهران برگردد... اگر می‌تواند کار اداری بکند فبها، والا اگر بخواهد اعتنا به وزارت خارجه نداشته باشد به خیال این که خواهر من است، باید منصرف باشد.
